Οι βρύσες, οι κρήνες της Συνασού αποτελούσαν τόπο καθημερινής συνάντησης, των νεαρών κοριτσιών και γυναικών, τόπο όπου μοιράζονταν τα μυστικά τους με τις φίλες του και ανέπτυσσαν την κοινωνικότητάς τους, ζώντας σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα κλειστό και αυστηρό όπου απουσίαζε η δυνατότητα γυναικείας κοινωνικοποίησης. Οι νεαρές συνασίτισσες έφταναν στις κρήνες για να γεμίσουν τις στάμνες του με νερό που χρειάζονταν για την καθημερινή λειτουργία του σπιτιού τους.
Για να προστατεύσουν από την φθορά τις φορεσιές τους που χρειάζονταν πολύ χρόνο και κόπο για να φτιαχτούν, τοποθετούσαν στον δεξί τους ώμο, το αρχαλέτσι, ένα χειροποίητο υφασμάτινο προστατευτικό που συνήθως δημιουργούσαν μόνες τους. Το αρχαλέτσι ήταν άλλοτε πιο πλουμιστό και άλλοτε λιγότερο, με σχέδια, κεντήματα, φυλαχτά, χάντρες ή άλλα στολίδια. Η καθημερινή του χρήση, αλλά και το γεγονός ότι αποτελούσε ένα κομμάτι που μπορούσε να αποσπαστεί από την γυναικεία ενδυμασία έδινε στις δημιουργούς του την ελευθερία να σχεδιάσουν ένα έντονο αρχαλέτσι που θα συνοδεύει την παραδοσιακή γυναικεία ενδυμασία που ήταν συνήθως αρκετά σοβαρή και συντηρητική ως προς τα σχέδια και τα χρώματα.
Τα κορίτσια και οι γυναίκες της Συνασού, στα πράγματα που έφεραν μαζί τους στην Ελλάδα συμπεριέλαβαν τα αρχαλέτσια τους, είτε γιατί εκτιμούσαν ότι θα τα χρειαστούν στην νέα τους καθημερινότητα είτε γιατί είχαν συναισθηματική αξία για τις ίδιες. Με τα χρόνια η χρήση τους σταμάτησε και πολλές από τις γυναίκες αυτές τα δώρισαν στο Μουσείο του Σωματείου «Η Νέα Σινασός», όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα.
