Το Εγγλεζονήσι είναι το μεγαλύτερο νησί της συστάδας των Εγγλεζονησίων που βρίσκεται στον κόλπο της Σμύρνης. Πριν το Σεπτέμβριο του 1922, ο πληθυσμός του νησιού έφτανε τους 2.000 κατοίκους και ήταν σχεδόν αποκλειστικά ελληνόφωνοι χριστιανοί. Μεγάλο τμήμα των ανδρών κατοίκων του νησιού ήταν αλιείς και ιδιοκτήτες καϊκιών. Οι εγγλεζονησιώτες είχαν στην κατοχή τους 50 ψαράδικα καϊκια και 25 μεγάλα καϊκια που κουβαλούσαν εμπορεύματα στη Σμύρνη. Με τα καϊκια τους πολλοί από τους Εγγλεζονησιώτες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς, μεταφέροντας όχι μόνο τις οικογενειές τους αλλά και τους συμπατριώτες του. Μεγάλο τμήμα των προσφύγων από το Εγγλεζονήσι εγκαταστάθηκαν στην Μαγνησία και κυρίως στην Νέα Ιωνία του Βόλου. Η αφήγηση αναφέρει ότι πολλοί από τους Εγγλεζονησιώτες έφτασαν στο λιμάνι του Βόλου με τα δικά τους καΐκια. Το 1924, οι εγγλεζονησιώτες δημιουργησαν το πρώτο αλληλοβoηθητικό σωματείο τους με στόχο την αρωγή των μελών του στις νέες πραγματικότητες που δημιούργησε η προσφυγιά και οι προσπάθειες εγκατάστασης και προσαρμογής. Το σωματείο παρέμεινε ενεργό μεχρι την έναρξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1988, οι Εγγλεζονησώτες και οι Εγγλεζονησιώτισσες δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς δημιούργησαν τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Το Εγγλεζονήσι». Ήταν η στιγμή που αποφάσισαν να μοιραστούν μεταξύ τους τις μνήμες, τις ιστορίες και τις παραδόσεις τους, να φέρουν σε επαφή τις νεότερες γενιές με το παρελθόν των οικογενειών τους και την ίδια στιγμή μέσω της εξωστρέφειας του συλλόγου να επικοινωνήσουν με την κοινωνία της πόλης τους αλλά και με τους προσφυγικούς συλλόγους της υπόλοιπη χώρας. Χορωδία για τους ενήλικες και τμήματα χορού για τους μικρότερους, εκδόσεις και εκδηλώσεις συγκροτούν τις κύριες δραστηριότητες του συλλόγου. Επιπλέον, στο χώρο των γραφείων τους φιλοξενείται μία μικρή έκθεση με οικιακά αντικείμενα και λευκά είδη που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες εγγλεζονησιώτες. Νυφικά χειροποίητα «ασπρόρουχα» κεντημένα με βελόνα από χασέ και καθημερινά «ασπρόρουχα» από κάμποτο φιλοξενούνται στις βιτρίνες του συλλόγου.
—
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Πρωΐας, Το Αιγκλαιζονήσι των αρχαίων Κλαζομενών, Βόλος: Σύλλογος Αιγκλαιζονήσιων Νέας Ιωνίας Μαγνησίας, 1998.