Στις 2 Οκτωβρίου του 1924, οι κάτοικοι της Συνασού, ακολουθώντας τους όρους της Συνθήκης της Λοζάνης αναχώρησαν από τα σπίτια τους και τον τόπο τους για την Ελλάδα. Ήταν ανταλλάξιμοι πρόσφυγες και ήξεραν ότι δεν θα επιστρέψουν πίσω στην πατρίδα τους, οι ίδιοι ή οι οικογένειές τους. Η εμπειρία της εξόδου δεν ήταν απλά μια αιφνίδια στιγμιαία τραυματική εμπειρία, αλλά ένας οργανωμένος αποχωρισμός. Ήξεραν ότι έπρεπε να φύγουν μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Ανταλλαγής των Πληθυσμών, και στη συνέχεια έμαθαν τις λεπτομέρειες της αναχώρησης τους αλλά και την ημερομηνία. Οργάνωναν την αναχώρηση τους και ταυτόχρονα προσπαθούσαν να συνεχίσουν την καθημερινότητα τους μέχρι της τελευταία στιγμή.
Απόσπασμα από τη συνέντευξη της Βασιλικής Παπαδοπούλου, προέδρου του Σωματείου «Η Νέα Σινασός»
Στο πλαίσιο αυτό συνέχισαν την λειτουργία τους το αρρεναγωγείο και το παρθεναγωγείο. Την τελευταία μέρα του Σχολείου, οι μαθητές και οι μαθήτριες έβγαλαν μια αναμνηστική φωτογραφία που έφεραν μαζί τους στην Ελλάδα, μαζί με τα σχολικά τους εγχειρίδια. Στο Μουσείο του Σωματείου «Η Νέα Σινασός» βρίσκεται σήμερα ένα αντίγραφο της φωτογραφίας αυτής.
