Η Κοραλία Γουγουσάκη γεννήθηκε γύρω στα 1870 στη Σμύρνη. Ήταν από μια σχετικά εύπορη οικογένεια της πόλης, μιας και ο πατέρας της ήταν κατασκευαστής κτιρίων με πολυπληθές δικό του συνεργείο. Σε νεαρή ηλικία γνώρισε και παντρεύτηκε τον Χαράλαμπο Τσαρδανίδη που γεννήθηκε στο χωριό Βάρος της Λήμνου, και δούλευε στην επιχείρηση του πατέρα της. Ανάμεσα στα 1900 και 1916 απέκτησαν έξι παιδιά, τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Η οικογένεια ζούσε σε ένα μικρό σοκάκι στην αρχή της οδού Πεϊρόν πολύ κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη που ακόμη υπάρχει. Τη γνωστή Cathédrale των Καθολικών. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1922 (νέο ημερολόγιο) η οικογένεια Τσαρδανίδη, η Κοραλία και ο Χαράλαμπος με τα τέσσερα παιδιά τους (η μικρή Βαγγελιώ είχε πεθάνει ξαφνικά μερικά χρόνια πριν και ο πρωτότοκοτος Βάσος υπηρετούσε στη ελληνική Χωροφυλακή) αναγκάστηκαν να αφήσουν εσπευσμένα το σπίτι τους, μόλις ξεκίνησε η πυρκαγιά της πόλης. Σε ένα πρόχειρο μπόγο η Κοραλία έβαλε λιγοστά πράγματα και την εικόνα του Ευαγγελισμού. Αρχικά βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι ενός τούρκου πελάτη του Χαράλαμπου και φίλου του. Δυο μέρες αργότερα μετακινήθηκαν στην ιταλική συνοικία, σε συγγενικό τους πρόσωπο -στην θεία Έρμα- όπου έμειναν σχεδόν δύο εβδομάδες.
Τις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου όλη η οικογένεια επιβιβάστηκε σε πλοίο από την ξύλινη αποβάθρα των σιδηροδρόμων στην Πούντα. Έφτασαν στη Μυτιλήνη και από εκεί κατευθύνθηκαν στη Λήμνο, τόπο καταγωγής του Χαράλαμπου Τσαρδανίδη. Ένα χρόνο αργότερα έφτασαν στο Πειραιά, έμειναν για ένα χρόνο πίσω από την εκκλησία της Ευαγγελίστριας και στη συνέχεια μετακόμισαν στην Άνω Κυψέλη ενώ η οικογένεια εγκαταστάθηκε οριστικά στη πλατεία Κολιάτσου το 1926. Σε όλη αυτή τη περιπλάνηση η εικόνα του Ευαγγελισμού συντρόφευε και προστάτευε τη γιαγιά Κοραλία και την οικογένειά της. Τη χάρισε η ίδια στον μικρότερο γιο της Γρηγόρη και αυτός με τη σειρά του, στον γιο του Χαράλαμπο στην κατοχή του οποίου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Ο Χαράλαμπος Τσαρδανίδης νιώθει ότι επιστρέφει στον τόπο των προγόνων του κάθε φορά που επισκέπτεται την Σμύρνη ενώ η συγκίνηση του είναι εμφανής όταν αναφέρεται στην ιστορία της οικογένειάς του. Η εικόνα του Ευαγγελισμού αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με το παρελθόν αυτό.
