Η Αγγελική Σεχνεδοπούλου γεννημένη στη Συνασό στα τέλη του 19ου αιώνα, παντρεύτηκε το 1916 ή το 1917 τον Θεολόγο Χατζηθεοδωρίδη επίσης από τη Συνασό, έμπορο υφασμάτων στην Κωνσταντινούπολη. Απέκτησαν 3 παιδιά την Αικατερίνη, το Κυριάκο και το Γιώργο. Ζούσε με την οικογένεια του συζύγου της στη Συνασό, ενώ εκείνος ζούσε και εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Θεολόγος Χατζηθεοδωρίδης σκοτώθηκε μάλλον από ληστές στα τέλη του 1920.
Στις 2 Οκτωβρίου του 1924, ακολουθώντας τους όρους της Συνθήκης της Λοζάνης, η Αγγελική Σεχνεδοπούλου, τα τρία της παιδιά και η πεθερά της Νυμφοδώρα Χατζηθεοδωρίδου, άφησαν το σπίτι τους, και έχοντας «7 μπάλες» μαζί τους, 7 μπόγους όπου χώρεσαν μέσα τους τα πιο χρήσιμα και τα πιο πολύτιμα αντικείμενα τους από τη Συνασό, έφτασαν στη Μερσίνα, επιβιβάστηκαν στο πλοίο Δεστούνης και ταξίδεψαν για την Ελλάδα. Το πλοίο αποβίβασε τους μισούς πρόσφυγες στην Εύβοια και τους άλλους μισούς στον Πειραιά. Η οικογένεια Χατζηθεοδωρίδη έφτασε στον Πειραιά και εγκαταστάθηκε στα Ταμπούρια στο Κερατσίνι. Εκποίησαν σταδιακά τα τιμαλφή που έφεραν μαζί τους, ραμμένα στα στριφώματα των ρούχων και κατάφεραν να επιβιώσουν το πρώτο διάστημα μέχρι να βρουν περιστασιακή και μονιμότερη απασχόληση στη συνέχεια.
Σήμερα ο Σωτήρης Μαρσέλλος, γιος της μεγαλύτερης κόρης Αικατερίνης Χατζηθεοδωρίδου είναι ο κάτοχος πολλών από τα αντικείμενα που χώρεσαν στις 7 μπάλες της οικογένειας. Έχει κάποια από τα αντικείμενα αυτά στο προσφυγικό σπίτι της οικογένειάς του στο Αιγάλεω, στο σπίτι όπου και εκείνος συνεχίζει να ζει μέχρι σήμερα. Είναι δεμένος συναισθηματικά με τα αντικείμενα αυτά γιατί είναι η ανάμνηση της ιστορίας της οικογένειάς του, των δυσκολιών που αντιμετώπιζε αλλά και της προσπάθειας να σταθεί όρθια στις νέες συνθήκες.
