Ο Γιώργος Παπαγιοβάνογλου, καταγόταν από το Σούγκουρλου, πόλη ανάμεσα στην Άγκυρα και την Καππαδοκία. Ασχολήθηκε με το εμπόριο μαλλιού της ενδημικής ράτσας κατσίκας της περιοχής, γνωστής ως κατσίκα της Άγκυρας. Το συγκεκριμένο μαλλί παράγει το ακριβό ύφασμα μοχέρ. Το εμπόριο γινόταν κυρίως με την Αγγλία, χώρα στην οποία αποταμίευε τις οικονομίες του ο τουρκόφωνος έμπορος. Ο Γιώργος Παπαγιοβάνογλου, με την έναρξη των εχθροπραξιών στη Μικρά Ασία βρήκε καταφύγιο στην Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας στο Σούγκουρλου τους δύο γιους του, οι οποίοι ενώθηκαν στη συνέχεια με την υπόλοιπη οικογένεια.
Αφού πούλησαν όλο το απόθεμα μαλλιού ήρθαν στη Θεσσαλονίκη με μεγάλη οικοσκευή και αποταμιεύσεις σε τράπεζες της Αγγλίας. Στην πόλη εγκαταστάθηκαν σε μεγάλο τούρκικο σπίτι στην πλατεία Τερψιθέας στην Άνω Πόλη το οποίο αγόρασαν. Το 1931 γκρέμισαν το παλιό σπίτι και έχτισαν καινούριο σε σχέδια του γνωστού αρχιτέκτονα της πόλης, Μαξιμιλιανού Ρούμπενς. Ο Παπαγιοβάνογλου άλλαξε το όνομα της οικογένειας σε Παπαϊωάννου και αγόρασε καταστήματα στο Βαρδάρι, τα οποία στη συνέχεια εκμίσθωνε.
Ο Βασίλης Παπαϊωάννου, γιος του Γιώργου, γεννήθηκε το 1903 στο Σούγκουρλου. Στο τουρκικό διαβατήριο του και στο πεδίο σκοπός ταξιδιού (με προορισμό τη Θεσσαλονίκη) γράφει “il ne peut pas retourner”, τουτέστι «δεν μπορεί να επιστρέψει». Στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε με το εμπόριο οικοδομικών υλικών. Παντρεύτηκε με την καλλονή Ταρσή Βλησίδου, η οποία είχε καταγωγή από την Προύσα και μεγάλωσε στη Χαλκηδόνα της Κωνσταντινούπολης.
Το 1943 ο γάμος έφερε δίδυμα. Ο Οδυσσέας Παπαϊωάννου, το ένα από τα δίδυμα, μεγάλωσε στην Άνω Πόλη στο σπίτι της πλατείας Τερψιθέας, μέσα σε ένα πλούσιο περιβάλλον αλλά περιτριγυρισμένος από μεγάλη φτώχεια η οποία διαμόρφωσε την προσωπικότητά του. Για κάποια χρόνια έφυγε από το σπίτι. Εγκαταστάθηκε όμως πάλι σε αυτό, το συντήρησε και διέσωσε μέρος της οικοσκευής που είχε φέρει η οικογένεια του παππού του, ανάμεσα σε αυτά μια ταπισερί με ανατολίτικα θέματα.
