Ο Λάζαρος Πεμπές σε ηλικία 18 ετών και ο αδελφός του Θεολόγος Πεμπές μόλις 9 ετών έφυγαν από την Συνασό στις 2 Οκτωβρίου του 1924 με τις θείες τους Μακρύνα και Ελισάβετ. Εγκαταστάθηκαν στο Αιγάλεω και αναγκάστηκαν και οι δύο να εργαστούν και να επιβιώσουν σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και σε ένα καθόλου προστατευτικό οικογενειακό περιβάλλον, ιδιαίτερα για τον Θεολόγο που ήταν ιδιαίτερα μικρός ακόμα. Ο Λάζαρος εργάστηκε σε διάφορες δουλειές πριν καταφέρει να πιάσει δουλειά στο Ποτοποιείο Τσότρα στο Αιγάλεω και να μάθει την τέχνη του ποτοπειού. Μεταπολεμικά άνοιξε το δικό του ποτοποιείο στο Αιγάλεω. Ο Λάζαρος πέρασε πολύ δύσκολα κάνοντας θελήματα, αλλάζοντας πολλές δουλειές πριν εργαστεί ως μαραγκός και στη συνέχεια ως τεχνίτης σε μικρά και μεγαλύτερα συνεργεία για να καταλήξει στην Βιαμάξ.
Παρά τις δυσκολίες τα δύο αδέλφια κατάφεραν μέσα από την σκληρή δουλειά τους να στήσουν τις ζωές τους, να δημιουργήσουν το δικό τους σπίτι, να παντρευτούν και να αποκτήσουν οικογένεια. Είχαν στενή σχέση μεταξύ τους σε όλη της του ζωή και μοιράστηκαν τις χαρές και τις λύπες τους. Σε αυτές τις στιγμές χαράς στο σπίτι του Λάζαρου θυμάται η ανιψιά του Βάσω Πεμπέ να ηχεί και το ντέφι που είχε φέρει μαζί του από την Συνασο. Ο «θείος Λάζαρος ήταν γλεντζές, το σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτό». Όταν η δεύτερη σύζυγός του της χάρισε το ντέφι, αμέσως της ήρθαν οι μνήμες από τις γιορτές και τα γλέντια της οικογένειάς της. Η Βάσω Πεμπέ, δώρισε το ντέφι στο μουσείο του Σωματείου «Η Νέα Σινασός», γιατί θεωρεί ότι είναι πολύτιμο αντικείμενο, παρά την ευτελή του αξία και την κακή του κατάσταση, που θυμίζει την χαρά και την ελπίδα για ζωή.
