Η Χαρούλα Παναγιωτίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1948. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Βοσινάκης γεννήθηκε το 1910 στην Πάνορμο της Προποντίδας. Η μητέρα της, Κατίνα Κουβαλά γεννήθηκε το 1923 στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από το Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης.
Ο Κωνσταντίνος Βοσινάκης έμεινε ορφανός από πατέρα στα δέκα του χρόνια. Ο ίδιος απέκτησε από μικρή ηλικία τον ρόλο του αρχηγού της οικογένειας. Με την αποχώρηση του ελληνικού στρατού, ο Κωνσταντίνος Βοσινάκης και η οικογένειά του έφυγαν από την Πάνορμο διωγμένοι και εγκαταστάθηκαν στην Καβάλα. Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και ασχολήθηκε με το εμπόριο φρούτων και ξηρών καρπών. Αρχικά έμεινε στην περιοχή της Κασσάνδρου, γύρω από το Αλατζά Ιμαρέτ. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 μετακόμισε με την οικογένειά του στο σπίτι της οικογένειας της γυναίκας του στην Καλαμαριά.
Οι γονείς της Κατίνας, Θεόφιλος και Πηνελόπη Κουβαλά, γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και παντρεύτηκαν στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης. Ο Θεόφιλος Κουβαλάς, γνωστός κυρίως ως Νεοκλής, γεννήθηκε το 1877, και η Πηνελόπη Κουβαλά το 1890. Παντρεύτηκαν στο Μυριόφυτο και ήρθαν στην Ελλάδα με την οικοσκευή τους. Αρχικά έμειναν στον προσφυγικό συνοικισμό της Αγίας Φωτεινής. Σύντομα τους παραχωρήθηκε οικόπεδο στην Καλαμαριά, όπου και έχτισαν μονοκατοικία στην οδό Ι. Κούσκουρα. Ο Θεόφιλος Κουβαλάς, μάλλον ναυτικός στο επάγγελμα, έγινε συνιδιοκτήτης (μαζί με τον αδελφό του) πετρελαιοκίνητου ιστιοφόρου με το όνομα Άγιος Δημήτριος, το 1927.
Η Πηνελόπη Κουβαλά έφερε πολλές εικόνες από το Μυριόφυτο, ορισμένες μάλιστα μεγάλου μεγέθους. Τις περισσότερες τις αφιέρωσε σε ένα μικρό μοναστήρι που λειτουργούσαν καλόγριες κοντά στο σπίτι της οικογένειας στην Καλαμαριά. Η ίδια εκκλησιαζόταν συχνά σε αυτό καθώς η εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου βρισκόταν αρκετά μακριά. Κάποτε το μοναστήρι έπαψε να λειτουργεί και τελικά κατεδαφίστηκε. Έκτοτε η τύχη των εικόνων αγνοείται.
Η οικογένεια διατήρησε δύο εικόνες, μία με την Παναγία και τον Χριστό με ασημένια επικάλυψη, τώρα στην κατοχή του αδελφού της Χαρούλας Παναγιωτίδου. Η ίδια διατήρησε μια ξύλινη εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου, της έλευσης δηλαδή του μικρού Ιησού στο Ναό των Ιεροσολύμων από τους γονείς του και της υποδοχής του από τον υπέργηρο ιερέα Συμεών. Τότε εκπληρώθηκε και η υπόσχεση που είχε λάβει ο Συμεών σύμφωνα με τις γραφές ότι δεν θα πεθάνει πριν δει το Χριστό. Όταν πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του ψέλλισε ευτυχισμένος το «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα…». Η εικόνα φέρει επιγραφή ότι ανανεώθηκε από τον Χατζηεμμανουήλ, παππού της Πηνελόπης Κουβαλά, στη μνήμη των γονέων του.
Είναι αυτή η εικόνα που έχει την πλέον ιδιαίτερη αξία για τη Χαρούλα Παναγιωτίδου όπως μας γράφει:
Το ιδιαίτερο, που συνδέει εμένα με αυτό το κειμήλιο και τη γιαγιά, είναι, ότι πίστευε ότι η εικόνα είναι θαυματουργή και είχε κάνει το δικό της τάμα. Να αξιωθεί, όπως ο Άγιος Συμεών, αυτή να δει πρώτα το γάμο μου και μετά να πέθαινε. Η γιαγιά έζησε περισσότερα από 90 χρόνια και πρόλαβε, σύμφωνα με την επιθυμία της, όχι μόνο να δει το γάμο μου, αλλά και δισέγγονα.