«Κιζ-Κιλίμ. Αγοράσθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1924 από έναν γέρο πρόσφυγα Μικρασιάτη από προικιό. Ήταν η συνήθεια εκεί τότε. Το κιλίμι ύφαναν όλες οι φίλες της νύφης και η κάθε μία προσέθετε για ενθύμιο ένα κουρελάκι από το φόρεμά της ή μαλλιά της κεφαλής της ή φτερό από το αγαπημένο της πουλάκι ή μια χάνδρα για γούρι». Το σύντομο χειρόγραφο σημείωμα της Χρυσηίδας (Λου) Πιερράκου (το γένος Βατικιώτη) αποτυπώνει την προέλευση και την αρχή της μακράς διαδρομής του χειροποίητου αυτού χαλιού.
Κατασκευάστηκε στη Μικρά Ασία, από τις φίλες της νύφης, δώρο αγάπης για τον επικείμενο γάμο της και στολίστηκε με αντικείμενα μεγάλης συναισθηματικής αξίας για τις ίδιες, στο πλαίσιο της επικρατούσας παράδοσης του τόπου τους. Τους ακολούθησε στην προσφυγιά και πουλήθηκε ίσως από τον πατέρα, τον σύζυγο ή τον γιο της νύφης το 1924 στη Θεσσαλονίκη, πιθανότητα σε μια στιγμή ανάγκης.
Το κιλίμι αγόρασε η Χρυσηίδα (Λου) Βατικιώτη, σύζυγος του διπλωματικού υπαλλήλου Νικολάου Πιερράκου. Το 1974, 50 χρόνια αργότερα, η Λου Πιερράκου το χάρισε στην σύζυγο του γιού της Μαρία Πιερράκου μαζί με 5 μαξιλαράκια. Το κιλίμι βρέθηκε από την Αθήνα στο Παρίσι στο σπίτι της Μαρίας και του Άλκη Πιερράκου συνεχίζοντας το μακρύ του ταξίδι. Το 2019 η Μαρία Πιερράκου το χάρισε στην αγαπημένη της φίλη Εύη Δελλή και το χαλί ξαναβρέθηκε στην Αθήνα. Τρεις διαφορετικές γυναίκες, χωρίς συγγενική σχέση με την αρχική του κάτοχο, μοιράστηκαν το κιλίμι αυτό τα τελευταία 100 χρόνια και για την καθεμία ήταν ένα ξεχωριστό αντικείμενο, δώρο αγάπης γεμάτο αναμνήσεις και όμορφες σκέψεις που έπλασαν για τα κορίτσια που το ύφαναν στην Μικρά Ασία.
